David Geens – De kunst van het mogelijke

Slangen heeft als strategisch manager van de VLD zich al goed laten voelen. Zijn woordvoerder Bart Somers – ooit eerst nog woordvoerder van Guy Verhofstadt en dan even een poging om voorzitter te zijn – liet deze week duidelijk optekenen dat de VLD een progressieve centrumpartij moet worden (bron: VRTNieuws.net).

Somers zegt dat de nieuwe strategie er op gericht is om uit het rechtse vaarwater weg te gaan. De weg die Dedecker altijd bepleitte en hem een tijd geleden nog 40% van de ledenstemmen achter zijn naam bij de voorzittersverkiezingen opleverde. Dus op naar het centrum.

Opvallend is tegelijk het afzweren van de VLD-stelling geen contacten noch inmenging te willen van het middenveld. Geen vakbonden, belangengroepen, mutualiteiten of andere drukkingsgroepen waren welkom bij de VLD.

Nu ze zich op een hisotrisch dieptepunt bevinden en pas de vierde partij van het land zijn, moeten we dringend terug nieuwe vriendjes hebben.

Dus op naar het centrum en maatjes worden met de zuilen.

Tiens, lijkt dit niet op het zo verdorven tsjevenprincipe dat GV nog zo verguisd heeft in 1999? Weg met de partij die zelf niet regeerde, maar waar de zuilen greep hadden op de politiek? Weg met het centrum dat voor iedereen goed wilde doen en daardoor futloos was?

Het is nog straffer: de VLD wil een progressieve centrumpartij worden; want om te overleven kunnen ze best ook wat linkse progressieve stemmen gebruiken.

Dus alles ten spijt, is de VLD een schim geworden van wat ze de CD&V altijd verweten heeft: een machtsgeile partij. Om aan de macht te blijven, verlaat ze zelfs haar ideologie, zet ze koers naar het centrum, gaat ze de zuilen omarmen, …

Dus na 7 jaar paars hebben ze een les geleerd: 50 jaar goed christendemocratisch beleid had een stevige basis. Een échte centrumpartij die een ware compromisideologie heeft, waar werkgevers én werknemers mekaar vinden binnen een partij, waar de zuilen de belangen verdedigen van hun achterban zodat ze werkbare voorstellen komen die voor ieder aanvaardbaar zijn.

Dus gaat de VLD dat recept nu zelf proberen te recupereren… Vooral nu dat blijkt dat de kiezer terug klaarstaat voor de enige échte centrumpartij.

Uiteraard zijn er enkele collega-bloggers die hierover ook al hebben nagedacht en een paar leuke reacties hebben weten te verzamelen. Op Flanders Fields kan je bijvoorbeeld “Van violet richting licht-rood” lezen.

Een andere aanrader is “Le nouveau ID21 est arrivé” op de blog van Hoegin. De vergelijking met Nederland is een item over na te denken en de opmerking over ID21 is terecht op het feit dat een links-liberaal project al uitgeprobeerd is, maar ik maak zelf wel de nuance dat links-liberaal gedragen door een schertsfiguur als Bert Anciaux toch wel iets anders is dan een links-liberaal project van een – weliswaar mislukte – regeringspartij.

Als we dan bedenken dat ook de SP.a al een beweging richting centrum heeft gemaakt, dan kunnen we alleen vaststellen dat het enorm druk wordt in het centrum. Moet dan verwondert staan dat we naar tripartites gaan zoals op Vlaams niveau – eigenlijk zelfs een sixpartite – want alle drie zijn het kartellijsten?

Ik vraag me dan ook af of we op termijn niet noodgedwongen naar een Angelsaksisch model moeten overgaan, waarbij geen proportionele zetelverdeling gebeurt, maar waarbij het principe “the winner takes it all” geldt.

Persoonlijk ben ik geen voorstander van zulk systeem: een eenzijdige inkleuring van het politieke landschap schrikt mij af. Dan hoop ik veel eerder dat enkele socialistische krokodillen terug een rode revolutie op straat brengen, een echte liberaal zoals Dedecker of Bouckaert een rechts-liberale partij als enig aanvaardbaar voor kapitaal en ondernemers poneert en een christendemocratische partij om in dit alles voor het nodige bindmiddel zal zorgen.