David Geens – De kunst van het mogelijke

Ja hallo zeg. Gisteren schreef ik nog maar over het onvermogen van de socialisten én van paars omtrent hun bestuurscapaciteit – wat ze nu zelf inzien en dus ministeriële taken laten uitvoeren door crisismanagers – en wat lezen we dan enkele uren later? Ook de VLD-top vindt de eigen politici/voorzitter/partijleiding niet meer capabel genoeg om een politieke strategie uit te tekenen.

Neen, daarvoor hebben ze nu een strategisch manager.

Communicatiespecialist Noel Slangen wordt de nieuwe strategische manager van de VLD. Hij heeft een contract van zes jaar ondertekend.

Het is voor het eerst in zijn carriere dat hij niet als communicatiestrateeg in de politiek aan de slag gaat. Hij zal zich nu ook met de organisatie en met inhoudelijke standpunten van de VLD bezighouden. In de praktijk zal Slangen net onder voorzitter Bart Somers opereren.

(bron: Belga/Metrotime)

Wat moeten we hier nu van denken? Kan de VLD nu zichzelf nu nog de partij van de burger noemen? Hun eigen democratisch verkozen voorzitter en rechtstreeks verkozen bestuur, zijn niet meer de mensen die de strategische beslissingen gaan nemen…

En dat het de VLD top menens is, kan je afleiden uit het feit dat Slangen een contract heeft gekregen van zes jaar. Dus zes jaar lang bepaalt Slangen – die al langer dan vandaag te kennen heeft gegeven een eigengereide houding aan te nemen – de strategische koers van de VLD…

Pikant detail: pas sinds zijn benoeming is Slangen ook VLD lid geworden. Dus een buitenstaander maakt het mooie weer voortaan bij de VLD.

Nu ja, ik vermoed dat de VLD verblindt werd door het succes van Patrick in Antwerpen met zijn presidentiële campagne. Patrick is een flamboyante bedrijfsleider van… jawel, een reclamebureau. Daarvoor was hij directeur van Dimarso, jawel, dat bureau dat gekend staat om zijn beruchte peilingen.

In 1995 heeft Patrick eerst gewoon als reclamejongen gewerkt voor de SP. Na vier jaar werd hij voorzitter. Hij heeft de .a bij de SP gezet…

Niet te verwonderen dus dat de VLD uit hetzelfde vaatje tapt. Hun reclamejongen wordt meteen strategisch manager. De poespas van een verkiezing tot voorzitter of tot de partijtop, die wordt burgerdemocratisch-referendaal achterwege gelaten. Een voorzitter met volmachten mag toch wel eens gewoon zijn zin doen, of niet?

Slangen staat symbool voor de ‘vermarketing´ van de politiek. Een evolutie waarbij de verpakking en de ‘perceptie´ belangrijker zijn dan de inhoud en de realiteit.

Een goeie analyse vind ik op de blog van Eric Van Rompuy:

Slangen was de vader van de opendebatcultuur en de beloftecultuur. Een nuchter bilan over cijfers (zoals 60% werkzaamheidgraad in België, 45,4% fiscale en parafiscale druk, 1,5% structureel begrotingstekort) moest worden ontweken door het formuleren van nieuwe doelstellingen. Dat wordt dan “bevlogenheid en ambitie’ genoemd.

In 2004 heeft de Slagenstrategie niet meer gewerkt. De leugens van de modelstaat waren doorprikt en het nuchtere, zakelijke imago van Leterme maakten Verhofstadt´s blufretoriek totaal ongeloofwaardig.

Slangen verklaarde toen dat het zijn laatste campagne was voor de VLD. Ook hier wordt geen woord gehouden. Verhofstadt en Slangen willen in 2007 een remake van de paarse campagne met als boodschap: geen ommekeer naar de vroegere tijden van de CVP. Kies absoluut voor de moderniteit.

(bron: Be Free – Eric Van Rompuy)

Men predikt bij de VLD dan wel de opendebatcultuur, maar men beoefent de eigen religie weinig of niet. Het ligt immers voor de hand dat Slangens eerste strategische zet het buitenwerken van duivel Dedecker was. Het is een publiek geheim dat de nagelnieuwe strategisch manager bijzonder gelukkig zou zijn met een defenestratie van senator JMD.

Ik vind het ook opmerkelijk dat de media geen aandacht hebben voor het feit dat iemand die nog niet zo lang geleden aan justitie ontsnapte – enkel en alleen door verjaring van het dossier (en we zouden slecht zijn als we zouden denken dat het de politiek dus goed uitkwam) – in een dossier omtrent corruptie afspraken bij overheidsopdrachten begin jaren negentig.

Leuk om lezen is ook hoe collega’s en professoren over Slangen denken. Lees de reactie van VUB-professor Frank Thevissen in Knack op LVB.net.

Kortom, als afsluiter is er nog de lezersbrief van Koen Vastmans in De Standaard van 17 oktober 2006.