In Vlaanderen 
No Comments Belastingscrisis
Men oogst wat men gezaaid heeft. Al jaren heeft de Belgische politiek last van regulitis. Men vond het zelfs nodig om een staatssecretaris van eenvoud te benoemen omdat in België ieder probleem opgelost worden met tonnen papieren regels.
Zijn er eigenlijk nog vragen waar geen regel over bestaan? Regels over hoe bomen planten, omgaan met je buren, hondenpoep, bouwen, bedrijven, belastingen… Het wordt te veel…
En nu bezwijkt ook de overheid onder het kreunende gewicht van alle regels in verband met onze fiscaliteit…
Ik moet eerlijk toegeven: ik ben geabonneerd op Tips en Advies Belastingen om nog te kunnen volgen. Ik heb een accountant onder de arm om alles fiscaal in orde te krijgen – niet dat er bij veel geoptimaliseerd moet worden, maar ik kan er zelf niet meer aan uit.
Ik heb me daar al vaak slecht bij gevoeld. Slecht omdat ik geld moet betalen om zeker te zijn dat ik in orde ben. Ik betaal mijn gewetensrust om te kunnen gaan slapen dat ik de keizer geef wat de keizer toekomt.
Maar sinds dit weekeinde kan ik nu stiekem lachen, want nu weet ik dat zelfs de keizer niet meer weet wat hem toekomt.
De fout van 900 miljoen is al een tijd gekend en als Belg lachen we er eens goed mee. Maar op zich is het wel schrijnend om vast te stellen dat niemand nog een stuk software kan schrijven die foutloos alle belastingen berekend. Want weet u waar het fout gelopen is? In het controlesysteem…
Omdat er zoveel fouten kunnen voorkomen (meestal menselijke fouten), is er een systeem die afwijkende bedragen (te groot, te klein, in verhouding met bepaalde andere cijfers, etc…) moet blokkeren en signaleren. Door de tijdsdruk echter – herinner u dat de inkohiering amper nog tijdig binnen door de wet gestelde termijn ging gebeuren – heeft men dat controlesysteem moeten uitschakelen. Waarom? Waarschijnlijk omdat het te veel (terecht) tegenhield, waardoor er weer te veel manueel moest gedaan worden.
Beter dan te laat inkohieren (en dus niks krijgen volgens de wet), heeft men bij de belastingen gedacht om dan maar beter fout te inkohieren. Dan waren de (foute) aanslagen alleszins buiten en was het aan de belastingsplichtige om te reageren, ja zelfs om bezwaar in te dienen.
Het gaat nu dus zo ver dat Freya “ik weet de vierkantswortel van 25 niet” Vandenbossche meent dat het tijd is voor een heuse crisismanager bij de fiscale diensten:
“Ik merk vooral op dat de onderdelen van die administratie goed werk leveren, maar stel ook vast dat het af en toe fout loopt in de communicatie tussen die onderdelen.”
Van den Bossche vindt het dan ook gemakkelijker dat “iemand extern” eens naar die processen kijkt. “Als je er middenin zit, zie je niet altijd dat het fout loopt.”
Volgens Van den Bossche is het idee van een crisismanager misschien ook toepasbaar voor andere beleidsdomeinen.
(bron: VRTNieuws.net)
Tiens, is dat niet de taak van een minister? Is een minister niet de persoon die het beleid uitstippelt, extern eens naar zijn administratie kijkt? Is dat niet de persoon die moet inzien wanneer er iets foutloopt?
Ik ben het dan voor één keer eens met Quickie die dat niet nodig vindt. Als minister van eenvoud vindt hij dat de regels gewoon eenvoudiger moeten. The man has got a point…
Belangrijker vind ik de mededeling van Marc Nijs van het ACV:
Marc Nijs van het ACV zegt dat de managers bij Financiën hun job niet doen en dat een crisismanager daar niets aan kan veranderen.
“Bovendien kan een crisismanager de wet niet wijzigen”, zegt Nijs, “en heel veel problemen hebben net te maken met de fiscale wetgeving en het personeelsstatuut”.
“Als men het probleem van Financiën wil aanpakken, zal de regering dat op een andere manier moeten doen.”
(bron: VRTNieuws.net)
Voor mij is dat laatste enkel een bevestiging dat paars het gewoon niet kan. Onckelinx kan geen misdadigers opsluiten, Reynders kan geen belastingen innen (men noemt het zelfs éénmalige inkomsten om beter belastingen te innen), Flahaut kan geen vliegtuigen laten vliegen, Dewael geen politie besturen, Verhofstadt, tja, die kan kan wel zeveren…
Misschien is het daarom wel een goede beslissing om managers in te huren om te doen wat de ministers zouden moeten doen: besturen…
Geef die managers een contract van bepaalde duur: zowat van een half jaar. En laat ons hopen dat in juni volgend jaar er terug deftige bestuurders verkozen worden.