In Knesselare en Ursel 
No Comments Auw
Ik heb zelf al genoeg gezegd tegen anderen: niet zeveren. Ik ga dat zelf dus ook niet doen.
De uitslag van zondag 8 oktober 2006 is voor de GVP een zware slag, die zelfs fysiek pijn doet.
Niemand had hem verwacht en ik vind het fideel van Freddy Tanghe dat hij gisteren al onmiddellijk zelf zei dat het een onverwachte uitslag was.
Zijn score is fenomenaal en daar komt hem alleen lof voor toe. Hij en zijn groep zijn de overwinnaars, met glans en glorie. Anders beweren is zeveren en dat doe ik niet.
Dus bij deze, een dikke proficiat aan Groep 9910, maak er een goeie legislatuur van!
Wij zelf hebben nu tijd nodig om onze wonden te likken.
De uitslag staat voor ons haaks op wat we de afgelopen weken aanvoelden en begrijpen kunnen we het (nog) niet.
Ik wil ook de 1550 kiezers die voor GVP kozen uitermate hard bedanken. Een jaar geleden was onze partij dood, na het vertrek van een reeks kopstukken. We schoten slechts met 3 over in de gemeenteraad.
Nu halen we vijf zetels, we zijn nog niet helemaal van de kaart geveegd.
Ik wil ook felicitaties geven aan Roland Bonami en zijn Groen!. Roland zit eindelijk niet meer alleen in de gemeenteraad en zijn “wij van Groen” zal nu veel harder klinken.
Hoewel ik momenteel veel verdriet heb voor onze partij, ga ik persoonlijk geen klaagzang aanheffen. In 2004 scoorde ik bij de Vlaamse verkiezingen in het kanton 350 stemmen, nu haal ik er 458. Vooruitgaan in een verliezende partij, persoonlijk kan ik enkel tevreden terugblikken op dit resultaat (als “inwijkeling”, met een dikke vette knipoog 😉 ).
Wat er binnen onze partij zal gebeuren, staat nu nog niet vast. We hebben even tijd nodig om hiervan te bekomen. Gekke uitspraken doen, zou onnozel zijn. We zullen voor onszelf analyseren wat er fout gelopen is.
Ik zelf blijf geloven in ons project. 1550 mensen hebben ons alleszins gemandateerd om de waakhond te blijven in onze gemeente. Het zal onze taak worden om er voor te zorgen dat het beleid mee op de juiste sporen blijft rijden. Ook een oppositie heeft een belangrijke taak in de democratie. Zonder de nodige waakhonden, is een absolute meerderheid misschien soms zelf niet waakzaam genoeg meer.
Dat zal onze taak zijn in de komende legislatuur. De manier, wie, wat, waar, hoe…. daar is het nog allemaal te vroeg voor.
Ik heb er persoonlijk wel nieuwe vrienden voor het leven aan overgehouden. Gisteren was pijnlijk omdat het tegelijk het orgelpunt is van een jaar hard werken, de laatste 6 maanden heel intensief werken, waarbij ik sommige mensen dagelijks sprak en zag. Die banden zijn gesmeed voor het leven.
Niet enkel mijn medekandidaten maar ook onze militanten en sympathisanten staan voor mij nog altijd op het hoogste schavotje. Hun inzet was bewonderingswaardig, zij hebben mee gevochten op een moment dat niemand ons nog een kans gaf.
En al bij al, voor mij blijft politiek een hobby. Af en toe er hard tegenaan, maar het komt in de verste verte niet in de buurt van het belang van vriendschap.
Case “campagne 2006” closed.