In Vlaanderen 
No Comments Franstalige randgevallen
Ocharme, denk ik bij mezelf, als ik op de site van het Nieuwsblad lees dat enkele Frantalige politici uit Sint-Lambrechts-Woluwe klacht hebben ingediend tegen Leterme op basis van de antiracismewet omwille van zijn uitspraken.
Die antiracismewet streeft een nobel doel na, maar ze is volledig uitgehold als je kijkt naar de doelen waarvoor ze als middel wordt ingezet.
Ik heb in vorige posts al aangehaald hoezeer het Politiek Correct Denken een versmachtende bijsmaak heeft gekregen net omdat ze gesteund wordt door de antiracismewet. Het geeft mij op zeer korte termijn het gevoel dat vrije meningsuiting momenteel in België (en Europa) meer onderdrukt wordt dan toelaatbaar zou mogen zijn in een westerse democratie.
In ieder geval moet onze rijke traditie van moppen en humor met onmiddellijke ingang tot het verleden gaan behoren. Geen grapjes meer over “De Limburg”, over westvlaamse kleiboeren, over Poolse huishoudsters, … Soms heb ik bijna schrik als ik in mijn mailbox een mailtje terugvind waarvan het onderwerp begint met “Dit moet je lezen; LACHEN”… Ik ben er zeker van dat één dezer dagen de Federal Computer Crime Unit mijn computer komt aanslaan, want het bezit van zulke moppen zal zeker en vast al wel strafbaar zijn.
Ik moet wel vaststellen dat die twee heren uit Sint-Lambrechts-Woluwe alvast geen steun zullen krijgen van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Jozef De Witte, directeur van dat centrum, is namelijk van mening dat je geen meerderheden kan discrimineren. En aangezien de franstaligen, dixit henzelf, in de meerderheid zijn in de Vlaamse Rand, is er dus niks aan de hand voor Yves Leterme.
Maar ik blijf bezorgd om de effecten van dit alles. Racisme strookt niet met respect en respect is een sleutelwoord in mijn visie op de samenleving. Maar ik vind respect voor ieders idee en mening minstens even belangrijk als het respect voor iemands geloof, voor iemands cultuur, voor… Een eigen mening maakt net zoveel onderdeel uit van iemands identiteit als al het ander genoemde. De antiracismewet verbiedt discriminatie om wat iemand gelooft bijvoorbeeld. Maar als de rechtbank die twee Franstalige heren gelijk zou geven, dan mogen zij wel Yves Leterme discrimineren op basis van zijn mening.
Ik vind het een zorgwekkende wending dat bijvoorbeeld in Wallonië er reeds een commissie bestaat die erover moet waken dat de schoolboeken de principes naleven van gelijkheid en non-discriminatie zoals bepaald in de grondwet, de antiracismewet en de antidiscriminatiewet.
Dat dit tot rare zaken kan leiden, is in Amerika reeds bewezen. Zo werd in een boek de liedtekst van Bob Dylan “How many roads must a man walk down before you call him a man?” veranderd in “How many roads must an individual walk down before you can call them an adult.”
Er staan nog enkele bemerkingen te lezen in het artikel “Wat heb je vandaag op school geleerd” geschreven door Matthias Storme die wel tot nadenken stemmen.
Ik hoop dat het gezond verstand in dit alles gaat zegevieren en dat we niet met een USSR-gevoel moeten gaan leven omwille van wat we denken. Als politicus vind ik zelf het een geluk als onze maatschappij mensen heeft die durven zeggen wat ze denken. Men mag daarbij niet het uitsluitende doel hebben bepaalde groepen te stigmatiseren of discrimineren, maar een mening mag gezegd worden.